Webalbum

Bekijk de foto's in het Webalbum van Trivelino.

Hanna en Joury: Laatste dagen

HANNA:Hoi Suriname lezer,
Het was een leuke ervaring met de kinderen van Matoekoe en kinderen uit Nieuw Nickerie.
Het was een lange drukke dag geweest.
Eerst naar Wageningen daarna gingen we door naar Paramaribo.
Eerst gegeten bij de Waterkant (De Waag).
Daarna na het eten gingen we naar hotel.
We hebben nu een vrij progamma niet iedereen ging zwemmen, ook een paar mensen gingen slapen
Rond zes uur is er een herhaling van een progamma op tv over ons.
Rond kwart over zes gingen we een liedje instuderen in kamer 102.
Rond half zeven gingen we ook een andere liedje instuderen in kamer 102.
Zeven uur gingen we ook zingen voor Ed die in Nederland al jarig is.
Na het zingen gingen we eten.
Na het eten lekker een watermeloen.
Daarna gaan we lekker chillen.
Morgen de laatste etappe van Paramaribo naar Zanderij.
Van af Zanderij naar Amsterdam vliegveld/airport.
Van harte de groeten uit het warme Suriname.
Hanna
Fa Waka ( Hoe gaat met je) Bom of bon ( goed) in Surinaams.

JOURY:Hallo Suriname lezers even de wist je dat op een rijtje zetten.Wist je dat Fred de stewardessen zo leuk vind dat hij steeds op het knop je drukten.
Wist je dat Roberto onze chauffeur was en dat Gonnie Bert was vergeten.
Wist je dat Gonnie telkens dreigde Ed in het water te gooien maar dat nog niet heeft gedaan.
Wist je dat Vera elk ochtend bij de jongens aan klopte bij de deur en dat de jongens zeiden wij zijn wakker.
Wist je dat Walter een Sinterklaas liedje goed kan zingen.
Wist je dat Joury en Hanna een avond samen gezwommen hebben.
Wist je dat Ram een body card heeft.Dit was het dan weer tot de volgende keer maar weer

Dat was het mensen, ik had hier nog een mooi stuk, maar helaas, verkeerde handeling en alles was weg, net als in een sprookje.

Nu een tijd mee, de bus wacht, ik wens een ieder veel rust en goede verhalen voor thuis!
Tot ziens allemaal (Ed)!

Doorslaand succes

De voorstelling vandaag was een superstunt. Ruim zeshonderd mensen zagen de stukken van de Monkouschool en Trivelino. In de opgelapte schouwburg zag het groen-wit van de geblokte blousjes van de schoolkinderen. Het enthousiasme spatte er vanaf. Applaus en lachsalvo's tussendoor. Ram stak de mensen in zijn geboortestreek een hart onder de riem. De eerste reacties vanuit de politiek, hoe pril ook, zijn al binnen. Publicaties in vier dagbladen en uitzendingen in het gewone, regionale en jeugdjournaal maken dat wij op straat herkend worden. In vermomming gaan wij over straat, haha, nee hoor dat valt nog wel mee. Maar alles bij elkaar was het een groot feest en iedereen was na afloop moe maar helemaal voldaan. De middag en de avond hebben we gerelaxed, we maken ons nu op voor de terugreis.

En o ja, Mirjam heeft een stuk angst voor honden overwonnen hier.
Wel te rusten!

Roberto

Mijn naam is Roberto Rinaldo Vanan. Ik ben geboren in Paramaribo op 31 december 1980. Daar woon ik nog steeds. Ik ben chauffeur bij garage Ashruf en ik heb een heel leuke en gezellige groep ontmoet: TRIVELINO dus! De mensen zijn gezellig en leuk, gezellige toeristen en ze doen helemaal niet moeilijk. Ze hebben mij gevraagd om mee e gaan naar Nickerie in onze bus, en ik vind dat wel een belevenis. Ik eet gezellig mee en kan hier zelfs een paar vrienden ontmoeten.
Hele fijne klus en ze doen het uitstekend goed, dat mag gezegd worden!!!! Ik hoop dat ze heel gauw weer terug komen naar Suriname. In dat geval staat mijn bus weer voor ze klaar.

Gonnie, Fred en Yvonne:generale/verjaardag

Lieve pappa en Elsbeth, ik heb een leuke dag gehad, heb heel veel dingen gezien, ook naar een Hidoetempel geweest en vanmiddag hadden we een lekker vegetarisch broodje gegeten. En we zijn op de Zeedijk geweest en leuke oefeningen gedaan met de mensen uit Nickerie, een workshop gedaan. Groetjes, Gonnie Olierook.

Fred:
Hallo allemaal,
Vandaag hebben wij wederom een interessante dag gehad. We zijn naar de schouwburg in Nickerie geweest en hebben de schouwburg bewonderd. Van buiten ziet het gebouw er erg zwart uit maar van binnen is het best wel mooi. De mensen van het decor, licht en geluid hadden vanmorgen heel hard gewerkt. De toneelgroep is naar de Monkouschool geweest en hebben daar geoefend met de kinderen van deze school. Dat was heel leerzaam en een bijzondere gebeurtenis. Aan het eind van de ochtend hebben wij hun toneelstuk mogen zien. In de middag terug naar de schouwburg voor de generale repetitie gedaan, die niet zo goed ging, maar dat hoort ook zo. In de avond eem excursie door Rob Mooij, erg mooi. Groetjes van Fred.

Lieve vrienden, familie en bekenden.

Wat een bijzondere verjaardag was het vandaag. Gisteren geheel onverwacht om zeven uur tijdens het eten werd er gezongen. Jawel, om twaalf uur Nederlandse tijd. Ik heb een heel mooi en toepasselijk boek gekregen. Verhalen over de spin Anansi. Gelijk maar een verhaal voorgelezen voor de groep. Vera werd niet goed bij het horen dat er aapjes worden onthoofd met scheermesjes????? Nou ja, eeeehhhhh onze sprookjes zijn ook wel luguber toch? Op de bog een Surinaams verjaardagslied van man en kinderen. (Moet nog wel zien uit te vissen welk lied het is haha)

Vanmorgen de workshop op de Monkouschool met de kinderen. We hadden verwacht dat het een wat lastige workshop zou worden vanwege de gedragsproblematiek aldaar. Maar alles viel honderd procent mee en de kinderen deden erg goed hun best om met onze mensen samen oefeningen te doen. Tot slot lieten zij hun toneelstuk zien. Het gaat over een leerling die bij het reguliere onderwijs weg moet, vanwege zijn agressieve gedrag. Als hij naar de Monkou school moet wordt hij door zijn vrienden uitgelachen, omdat daar alleen gekken zouden zitten, maarrrrrr............. wanneer hij daar eenmaal is, blijkt dat zijn nare gedrag voortkomt uit het feit dat hij niet begrepen wordt. Hij doet mee bij het cricketteam en wordt een bekende ster die allemaal mooie meisjes kan krijgen. Zo blijkt toch maar weer dat iedereen zijn/ haar dromen waar kan maken. Mooi toch?

Vanmiddag generale. De groep was een beetje mat en vooral lui (= normaal na een succesvolle voorstelling, maar dat zeggen we natuurlijk lekker niet. Denken ze: oh dat doen we wel even) Morgen gaan we er weer met frisse moed tegen aan met z'n allen. Alleen............... die hitte pufffffffff............... alle L(ief)S.

Nieuw Nickerie, via Wageningen

(Mirjam):
Vandaag een lange reis gemaakt naar Nickerie, via het dorpje Wageningen. Om 16:00 uur waren we hier. Even bijkomen en toen eten. Onder het eten gezongen voor Yvonne. Omdat die vandaag jarig is. Tussen de middag hebben we een broodje kaas gegeten in plaats van bami of nassi. Het gaat hier nu vrij goed. Morgen gaan we een workshop doen en kin de middag de generale repetitie in de schouwburg.

(Ed) Halverwege een stop in een klein dorpje met prachtige houten huisjes. Hier vormde zich een lange rij wachtenden voor een toilet bij een winkel. Voor SRD 1,- pp konden we er weer tegenaan. Er was een klein kraampje waar twee enorme vrouwen in stonden, ze verkochten fruit, cake, nootjes en drankjes. Ze hadden ook een doodshoofdaapje bij zich, aan de ketting. Een man kende ons van de televisie en zei dat hij zou komen kijken.
Het landschap werd steeds vlakker en kaler en Ram, die uit deze streek komt, was weer onze reisgids en vertelde van alles over de landbpuw en zo.

Nu in het hotel, een klein zusje van Residence Inn Paramaribo, maar ook ok en in ieder geval een goede internetverbinding en heerlijk eten!!!!
(EN: Nina gefeliciteerd, 17 jaar!)

Berg en dal

Zaterdag zijn we erop uitgetrokken: met de bus naar Berg en Dal, een adventure resort op een oude plantage aan de Surinamerivier. Onder een rieten afdakje konden we er lekker eten en in de hangmatten hangen. Met een gids hebben we een wandeling gemaakt over de plantage. Hij vertelde veel over de geschiedenis van Berg en Dal en de natuur daar. In een van de slavenhuisjes had hij een klein museumpje ingericht met spullen die hij op het terrein had gevonden. Verder kon je er heerlijk zwemmen en hebben we met een deel van de groep nog een stukje over de Surinamerivier gevaren in een wankel bootje. De kabelbaan over de rivier hebben we maar aan Berto overgelaten, onze buschauffeur. Dat was maar goed ook, want zelfs hij vond het erg eng.
's Avonds om acht uur weer terug in het hotel om te eten, waarna Gonnie en Hanna nog in het zwenbad zijn gedoken. Het is Gonnie nog niet gelukt om Ed in het water te gooien, maar wat niet is kan nog komen.

Het dak eraf!

Hallo allemaal

Omdat alles in SUriname een beetje andes gaat dan in Holland, geldt dit natuurlijk ook voor de mail. We hebben 3 dagen niet op het net gekund, dus jullie hebben nog niets kunnen lezen van al onze avonturen van de laatste dagen.
Maar daar komt nu verandering in, we gaan jullie helemaal bijpraten. Ik (Vera) begin en dan neemt Siti het stokje over,
Jullie hebben kunnen lezen dat de eerste voorstelling heel goed is verlopen, maar dat we zijn geeindigd me een (bijna) lege zaal. Alles in Suriname is of komt niet op tijd, behalve de schoolbusjes, vandaar. Maar.... 's avonds was het een heel ander verhaal. De zaal zat weer stampvol, en dit was aan het eind van de voorstelling nog steeds het geval. We hebben de sterren van de hemel gespeeld, er werd veel gelachen en enthousiast meegeklapt met de liedjes. Hoogtepunt was het slotlied wat wij samen met de mensen van Matoekoe hebben gespeeld en gezongen. Ook de Surinaamse televisie was aanwezig en heeft opnames gemaakt, die de volgende avond zijn uitgezonden! Wij zijn dus al wereldberoemd in Suriname. Na afloop was het nog lang gezellig met een hapje en een drankje en moe maar voldaan waren wij rond 10 uur in het hotel.

EERSTE VOORSTELLING!

(Sylvia) Beste inloggers,

Vanmorgen hebben we het dan voor het eerst gespeeld. Full House! Zelfs twee scholen die zich niet hadden opgegeven en helaas teruggestuurd moesten worden. Het liep wat uit, wat nog gevolgen kreeg, maar daarover later.
Eerst speelde Matoekoe hun stuk, en dat was een megasucces. Wij verstonden het niet maar de zaal duidelijk wel en die lag plat. Daarna ging Yvonne even wat zeggen. (met open gordijnen, want ze kan na afloop nooit de ingang vinden en dat is heel grappig maar niet de bedoeling). EN TOEN WIJ! Ik zat zenuwachtig in mijn lichthok bij de twee enorme schuifpanelen. Ik ben zo technisch als een ui dus het was zo geregeld dat ik maar een paar schuiven hoefde te bedienen.
IK MOET NU DE BUS IN, ED SCHRIJFT VERDER... HET BUSJE HEEFT NAMELIJK EEN HOOFDROL DEZE DAG...
(Ed) Inderdaad, een hoofdrol voor de busjes. Want waar eerst nog 200 scholieren teleurgesteld naar huis moesten worden gebracht omdat er geen plaats meer was (het theater was bomvol ze stonden zelfs tot in de nok toe en de politie moest de deur bewaken, bleek na een klein uur juist een uittocht te beginnen. De busjes van de scholieren hadden opgekregen dat ze om twaalf uur de kinderen weer op moesten halen, en het programma was wa later begonnen en licht uitgelopen,dus.... rij aan rij stapten de scholieren op. Niet omdat ze niet leuk vonden, maar omdat ze weg MOESTEN. Ook daar is er -net als bij ons soms- dus sprake van busjesterreur. Toen Sylvia na de laatste fade out het zaallicht weer aan deed zaten er nog maar een paar rijen kinderen in de zaal.
Jammer jammer, maar niet erg, het lag niet aan de spelers die het FANTASTISTISCH deden, ondanks het rumoer gewoon in hun rol bleven. Het is iets wat onvoorzien was. Eerst nog een beetje dizzy pakte iedereen de draad weer op, peptalks van Ram en Yvonne deden hun werk en de verrassing aan tafel (vis in plaats van kip) deed de rest. Alles blijft dus een groot avontuur, ook voor Sylvia, die zich als een ware pittbull in decor- en lichtuitvoering heeft gestort!
Dus hoe het vanavond er aan toe gaat....?

Vera en Lydia, chaos

Lieve allemaal,
Vandaag verliep weer zo als veel andere dagen, niet zoals gepland. Vanmorgenvroeg de technische- en regiegroep naar het Thalia om op te bouwen en het licht en geluid te testen. Alle buizen leken erg opelkaar en we wisten niet meer na een half jaar in depo te hebben gestaan hoe het ook alweer in elkaar stak...... Tekeningen bleken niet meer te kloppen. Het was warm, niet een klein beetje, en we hebben een hollands thempo, dus dat was zwoegen en zweten. Intussen waren de actreutels achter gebleven in het hotel, rustig repeteren, en daarna de laatste attributen gekocht in een winkelcentrum waarvan driekwart van de winkels dicht bleek te zijn. Maar gelukkig kon er als beloning gezwommen worden omdat ze pas om 15.00 uur opgehaald zouden worden. De eerste mensen lagen net in het zwembad toen er een telefoontje kwam dat de tv-ploeg van het jeugdjournaal op de set was. Ze moesten onmiddelijk naar het theater komen voor intervieuws en beeldmateriaal. In recortijd van 10 minuten was iedereen gekleed in een taxi onderweg naar het theater. Vanavond hebben we gezamenlijk op de 'meidenkamer' naar onze mooie tv-reportage gekeken. Vandaag een goede generale samen met Matoekoe en morgen een nog betere voorstelling. wordt vervolgd.

Freddie

Hallo beste mensen in Holland.
Vandaag hebben wij met Vera en de andere acteurs geoefend, weliswaar zonder muziek maar wel met kleding.
En dat was toch wel heel wat anders dan in je gewone vakantiekleding, maar het is goed gegaan. Vervolgens mochten wij de stad in met eeen taxi en dat was toch wel heel erg luxe. En hebben inkopen gedaan.
Vanmiddag hadden wij een generale repetitie en dat is goed verlopen. Maar wat heel leuk was dat wij s avonds in het jeugdjournaal te zien waren, met enkele mensen van Matoekoe.
Het is misschien morgenavond te zien op de Nederlandse Televisie bij het Jeugdjournaal. Kijken dus allemaal.
Groetjes van Fred.

Ief en Fred

Hallo vrienden, familie en bekenden,
Freddie heeft het al gezegd, het was afzien vandaag. Hard werken met opbouw, licht en geluid. Wat fijn dat er al zoveel voorbereidend werk door de jongens van het theater was gedaan. Zo konden we toch nog op tijd de generale draaien. We zouden eigenlijk om half vier beginnen, maar omdat het Jeugdjournaal opeens het theater binnen stapte moest de groep,die lekker nog in het hotel in het zwembad lag te dobberen in allerijl naar het theater worden getransporteerd. Vanavond gezellig met de hele club op de meidenkamer het Jeugdjournaal gekeken natuurlijk. Grote hilariteit alom. Stop nu maar anders hebben anderen niets meer te melden en dat zou zo zielig zijn. Oh Freddie is gewist, maar nu komt hij weer hoor.........
L(ief)S

Gratis bonnen

Hallo allemaal,

Vandaag, woensdag, een relaxte dag. Eerst nog een keer oefenen en improviseren. De mensen hebben wat geshopt in Par en een roti gegeten. Daarna lekker zwemmen en dan alweer eten. Om half acht gaan we met een open bus een lichtjestour rijden door Par. We hebben er zin in.
Morgen de generale.
In de stad kreeg ik een foldertje van ons in de handen gedrukt, of ik ook wou komen kijken. Er waren drie stagiaires uit Nijmegen actief mee, leuk hoor. Het kan best zijn dat er veel mensen komen kijken, er wordt enthousiast op gereageerd. Kan ook zijn omdat er een gerucht de ronde doet dat er drink/eetbonnetjes verstrekt worden. We zien het wel. Allemaal de groeten van de denderende dappere dodo's.

Walter en Gonnie

Walter: Ik heb een hele leuke dag met andere mensen uit Suriname gehad. En goed samengewerkt. We moesten een kleur verzinnen, bijvoorbeeld blauw. Wat is er blauw? De lucht, een vogel. Daar moesten we een verhaal bij verzinnen. We hebben een busscene gemaakt over 'wie, wat en waar', met een van de leerlingen daar. De scene: we moesten instappen, maar ik had geen portemonnee.
Gonnie: Ik heb een fijne dag gehad. Heel veel gezien. In Paramaribo. Heel veel regen had gehad. En ook heel veel zon. Ik heb ook twee dagen gezwommen. En ben ook heel vaak gestoken door een mug. Ben ook naar Fort Zeelandia geweest.
Walter: Ja! Ik ook! Maar ik heb ook heel veel gezwommen.
En Gonnie: ik heb ook veel lekker gegeten. En ik heb ook lekker geslapen in Paramaribo. We gaan ook nog drie dagen naar Nickerie straks. Groetjes, Gonnie Olierook.
Walter: Maar we hebben ook heel lekker ontbijt gehad.
Gonnie: Ja! En lekker gedronken. Ook een lekkere omelet, en een Surinaamse pannenkoek.
(Walter wrijft over zijn buik).
Gonnie: Ed heeft een hele leuke sexie zwembroek gekocht. Vandaag drie keer gestot met de bus om er een te kopen. Twee keer was mislukt, en de derde keer wel gelukt. Hij had per ongeluk de zwembroek over zijn lange broek gedaan. Wij zeiden allemaal in de bus: Leuk Ed! Toen gingen we zwemmen en waterpoloen ook met andere hotelgasten.
Het bezoek aan Matoekoe was heel erg indrukwekkend en mooi. Bijzonder! Alles gaat goed.
nb helaas foto's doorspelen lukt niet...

Oefenen

Een regenachtige dag, dat is nou de tropische regen waar ze het over hebben. De dag begon vroeg, voor sommigen zeer rvoeg. Dat kwam omdat Vera en Yvonne bij het wekken de Nederlandse tijd erop na hielden; om half drie gingen ze vrolijk aan de slag. Het was wel veemd dat het nog zo donker was, had Vera nog gedacht. Enfin. Vijf uur later alsnog aan de ontbijttafel, lekker fris was het nog. Veel broodjes, eieren en yoghurt. En een grote bak koffie of thee. Daarna meteen aan de bak, repeteren en improviseren. De butler had een knoerd van een geluidsinstallatie neergezet in de open Walibihut. Daarna op weg naar Paramaribo in de bekende bus. We gingen eten en een aantal gingen het theater Thalia verkennen, een prachtig pand (van binnen) maar wel wat weinig faciliteiten, Dat wisten we. Dus regel de regel. Komt dik in orde, we verwachten veel publiek, zeker 's ochtends in Par en in Nickerie. De avond is nog even afwachen. Maar dat is vrijdag pas. Nu eerst nog lekker chillen en repeteren. Het is een prachtig avontuur.

Daar zijn we dan

Kijk ons staan, op die vliegtuigtrap. We zijn er eindelijk, in Suriname, en we hebben er zin in.
Wat een prachtig gezicht was dat vanochtend vroeg, veel ouders 'langs de lijn', zwaaiend en wel naar hun dierbare zoon of dochter, de laatste zwaai tot ze achter de duane verdwenen.
Naar de gate, even shoppen maar eerst moest Yvonne een goede kop koffie. Inchecken en wat een mooi groot vliegtuig. We zaten gezellig bij elkaar en het duurde maar bijna negen uur, dat lijkt lang en dat is het ook, toch ging het wel snel voorbij. Vooral doordat de dames van de KLM in hun blauwe pakjes steeds langs kwamen met van alles en nog wat, om 11 uur zaten we al aan de kip. Mooie films op het scherm te zien, een krantje en een boek, zo redden we het wel. Een zachte landing en om 13:00 uur Surinaamse tijd stapten we uit, lekker warm hoor zeg maar behoorlijk heet meteen, maar eenmaal in de bus begon het wel te regenen. De buschauffeur gaf een gratis sight seeing Paramaribo, de stad sliep maar lag er mooi bij. Het hotel is erg mooi, we gingen ons lekker opfrissen en daarna een duik in het zwembad. Nog wat luieren en dan aan tafel, lekker kip en rijst. s' Avonds zat Gonnie nog even vast in de douche maar dat probleempje werd snel opgelost.
Morgen meer....
(helaas gaat veel mis met verbinding dus nog even geen foto's...)
Verder gaat alles heel goed!

Vetrouwd

In 1960 bestond het Thaliatheater in Paramaribo ook al, wat zeg ik, dat bestond al lang. Maar ik betwijfel of het er toen zo vol was als het op 15 oktober gaat worden. De ochtend voorstelling schijnt al vol te zitten min of meer (net als die in Nickerie op 19/10 trouwens), voor de avond is er nog wat ruimte. Dan komen er vooral mensen uit het 'werkveld', de zorg dus, en het krijgt als het goed een ministriele opening. Met discussie toe!
Ik begin over 1960 want ik zag net een documentaire uit dat jaar over de Surinaamse binnenlanden. Prachtig man! Maar ja daar komen we niet, jammer eigenlijk. Misschien moet ik maar een tijdje blijven hangen ....
Maar nu pitten, want over zeven uur komt het busje al. Of toch nog even een sigaretje?
Trouwens een tip, dat boek hierboven. Ik kreeg het niet uitgelezen, maar mijn vrouw juist wel. Een epos is het zeker. Maar ik houd het deze trip bij Siebelink's nieuwe boek 'Het lichaam van Clara'. Daar komt mijn eigen Haagse straatje in voor, de BB straat, lekker vertrouwd.

Zo mooi!

Zaterdagavond: de vliegreis en de trip komen nu erg dichtbij. Er hangt spanning in de lucht. Gaan we nu echt? Is het daar wel te harden qua temperatuur? Hoe zou het gaan met het thuisfront zonder ons? Kennen we de teksten wel? Komen er mensen kijken? En vooral: hoe ziet dat Suriname er in hemelsnaam uit.

Ik zal je vertellen man, ik stond in de supermarkt met mijn vriend de Turkse slager te praten.

Hij zegt: hoe gaat 't buurman (hij woont in de straat naast mij).
Dus ik: goed goed, zeker, ik vlieg naar Suriname binnenkort.
Hij zegt: zo zo, da's mooi (en zo, hij zei nog wel meer geloof ik, maar daar gaat het niet om).

Dus bij de kassa hoor ik een mevrouw zeggen: U gaat naar Suriname?
Het was een Surinaamse. Ze had me gehoord bij de slager.
Zo mooi, zegt ze, zo mooi is het daar. Ze rilt ervan.
Echt, vraag ik, ik wil het zeker weten.
Ja, echt jongen, dat is echt een mooi land!
Maar is het dan niet erg warm daar nu?
Ach jongen, gewoon rrrrustig aan doen weet je, rrrrustig aannn...

Nu ze dat zo zei besefte ik dat meer mensen me dat gezegd hadden.
'Rustig aan zeg!' 'Een tandje terug.'

Dus dat gaan we doen mensen, wat ik je brom.
Een tempootje zakken.
Lekker toch?

Dan beginnen we gewoon een half uurtje later met die theatervoorstelling! Ha!

Dag dag heerlijke lach.

Nieuwe ronde, nieuwe kansen

De aswolken zijn allang gaan liggen. Daarna was het een poosje stilte voor de storm. Maar nu is het dan bijna zover: Trivelino gaat vanaf 10 oktober a.s. alsnog Suriname in. Hetzelfde programma, dezelfde scholen en schouwburgen, misschien wel hetzelfde vliegtuig.
Op dit moment heeft de regisseur met haar cast en crew de draad weer opgepakt. Hoe zat het ook alweer met die Wolf? Wat deed die daar in al die sprookjes? Hoorde hij daar wel thuis? Even het geheugen smeren, en spelen maar. Laat dat maar aan die Trivilino-spelers over.....

Aan de grond

Net de koffer ingepakt, komt het definitieve bericht: de vliegtuigen blijven voorlopig nog aan de grond, in ieder geval tot 11:00 uur zondagochtend. Dus, geen vlucht naar Suriname voor Trivelino. Jammer voor de spelers vooral, die er helemaal klaar voor waren.

Voor nu dus: mission impossible.

Maar uitstel hoeft niet altijd afstel te zijn: het is nu het plan om in oktober te gaan. Gaan we eerst wat vulkanen dichten voor die tijd.

Slaap lekker allemaal!

Het wordt spannend, met deze 'hallo allemaal'

Hallo allemaal: zoals het er nu naar uitziet wordt de kans dat we morgen kunnen vertrekken steeds kleiner. We blijven de berichten volgen. Wat ik al wel weet is, dat als we NIET kunnen vliegen morgen, de hele reis NU niet doorgaat. Alle volgende vluchten zitten nl. tot en met volgende week donderdag al vol, en het heeft weinig zin om alles in een paar dagen af te raffelen. Maar een ding is zeker. WE GAAN EEN KEER NAAR SURINAME als het niet nu is, dan wordt het september/oktober.

Maar daar horen jullie nog van alles over.
Het enige wat er nu op zit is wachten en wachten tot we meer duidelijkheid hebben. Als er morgen toch wordt gevlogen moeten we natuurlijk wel vroeg naar Schiphol. Ik stel voor om om 20.00 uur een nieuwe update te sturen, en als ik eerder iets weet dat natuurlijk meteen door te geven...

Geen wolkje aan de lucht, alleen die ene dan...

De IJslandse vulkaan Eyjafjalljökull heeft ons een mooie aswolk bezorgd. In bijna heel Europa is vliegen nog onmogelijk. Het is dus even afwachten of we op het afgesproken tijdstip gaan vertrekken. Jammer, maar er zijn ergere dingen op de wereld toch....?

De laatste keer (in Den Haag)

De groep speelde een generale van de voorstelling (12 april/Parkoers) voor familie, andere Trivelinospelers en bekenden. Het liep als een (dwergen)trein.

Kijk hier naar de hele diashow

Radiointerview op Wereldomroep

De Caribische redactie van Radio Wereldomroep interviewde Lydia Hogeling, regiomanager bij het VTV regio Den Haag (waar Trivelino bij hoort).
Hier kun je het horen.

Trivelino in AD/Haagsche Courant d.d. (ja, echt:) 1 april

Maaike Kraaijeveld, redactie ADHaagsche Courant, maakte een prachtig artikel over de toernee. Ze schreef ons:
Beste begeleiders en last but not least alle spelers van theatergroep Trivelino. Hierbij de stukken over de toernee naar Suriname zoals die vandaag, donderdag 1 april, in ADHaagsche Courant staan. Heel hartelijk dank voor alle informatie en gastvrijheid tijdens de repetitie. Hele goede reis!

Lees het Eerste deel

En ook het Tweede deel

Trivelino in Surinaams dagblad - 9 maart 2010

Eric Mahabier, correspondent van dagblad de Ware Tijd in Suriname, bezocht een repetitie van ons in het Haagse Zuiderpark en schreef een mooi artikel in de krant.

Artikel in de Ware Tijd/9 maart 2010

Bericht uit Nickerie

Beste, lieve acteurs. Hoewel de weblog officieel nog niet open is, wil ik toch al wel even reageren naar onze Hollandse gasten. Ik verheug mij bijzonder op jullie komst en het zal geweldig worden. Ik wil jullie veel plezier wensen met al jullie voorbereidingen daar in dat koude Holland. Als jullie komen hoeven jullie in ieder geval geen dikke jassen mee te nemen; laat die maar lekker thuis.

Warme groet,
Rob Mooij (WIN-groep Nickerie)

Grote boze wolf in Suriname

En nog meer video: Trivelino op TV West

'Hooggeëerd publiek, welkom bij tRRRRRRRivelino!!'

Trivelino speelt 'Sweeney Todd' (2007)

Video 'Odysseus wil naar huis' (2009)

Integratietheater met topacteurs

Trivelino speelt familiespektakel ‘Odysseus’

Trivelino, de theatergroep van VTV Den Haag, timmert al jaren aan de weg met de meest kleurrijke en verrassende producties. Nu is Trivelino weer te zien in de regionale theaters. Dit keer met een Grieks drama: ‘Odysseus wil naar huis’. Het is een moderne,muzikale bewerking van het klassieke verhaal van Homerus. Een op en top familievoorstelling. Een blik achter de schermen tijdens de generale repetitie.

Wat het leuk maakt om bij Trivelino te spelen? Tom, student criminologie, is er duidelijk over: ‘De warmte van de mensen. Je kan hier helemaal jezelf zijn. Even uit de grote mensen wereld, heerlijk!’ Als blijkt dat er een stukje over hen geschreven wordt, is het dringen geblazen bij de interviewers. Gijs, Carla, Hwie, Ans, Walter, Danielle, ze zijn geen van allen weg te slaan bij Trivelino. En daar is Cora, ze speelt de cycloop. ‘Ik ben zogenaamd blind.’ ‘Wie heeft dat gedaan? ‘Een ander.’ Geen speld tussen te krijgen. Janet is wel zenuwachtig, zo vlak voor de generale. Ze speelt engel, ze danst. ‘Dat zijn alleen meisjes. Jongens kunnen dat niet.’ Jeroen doet net als voorgaande keren het geluid, dit keer samen met Niels. Ze doen het voor hun plezier, net als al die anderen: de niet-gehandicapte spelers die samen met de verstandelijk gehandicapte acteurs op het toneel staan, de decorbouwers, de grimeurs, de choreografe, en ga zo maar door. Zo komt het dat er nu al een veertigkoppige cast en crew rond loopt. Het is net een grote familie puppies. Vlak voor de generale begint wordt er nog voor twee mensen uit volle borst ‘Lang zal ze leven’ gezongen. Als de regisseur Yvonne Westmaas zacht zegt ‘We gaan beginnen’ is iedereen muisstil. Er moet nu tenslotte gewerkt worden. Want Odysseus op het toneel zetten, dat doe je niet zomaar.

MEE Zuid Holland Noord Ed Vervoorn